Seprana-seprene anggonku ngencengna ikat pinggang, rumangsaku tah uwis paling pol. Mulai ikat pinggang tuku anyar nganti jebol, banjur diserpis nang tukang sol. Nganti rasane weteng kiye ampeg, ora krasa nek disenggol.
Seprana-seprene seduluran lan kekancan, pangrasaku tah ora tau congkrahan. Tau sepisan keton regejegan baen mung merga settingan. Nganti digrenengi Kakangku sing duwe warung mangan. Sepurane nggih Paman!
Inyong padha pancen cot kurang ajar maring junjungan. Karepe ngonoh ya mung glewehan. Aja delebokena ati temenanan. Anggep baen kabeh mau kanggo hiburan. Ora nana maksud mempermainkan aja maning dolanan. Ora nana sing ngerti kepriwe gole kawitan. Kabeh mau mung aksi spontan.
Jan... pancen bangsa panginyongan kiye sok nerak tatanan. Sing penting tetep kraket rumaket anggone kekancan lan seduluran.
"Madhang sing whareg, mandang gawe sing temenan.
Kemutan terus marang Pangeran".
Kelilaaan..!
Kaserat dening:
BR. Wijaya
0 comments:
Post a Comment