Ing sawijining dina, ana pemburu lunga nang gunung nggawa bedil. Dheweke lungguh ana ing ngepang wit lan nyawang ana manuk wulung. Banjur nginceng manuk mau nganggo bedile lan siap-siap mbedil.
Nanging pemburu mau nggatekke, ”Manuk wulung iku ketoke lagi nggatekke samubarang. Apa sing dheweke sawang?” Pemburu mau ngetutke panyawange manuk wulung mau.
Ana ula. Ketoke manuk wulung mau pengen nyekel lan mangsa ula mau. ”Aku ngerti saiki. Manuk wulung nginceng ula. Bodo banget! Manuke wulung tenanan nggatekke ula, nanging lali dheweke lagi tak inceng arep tak bedil.”
Pemburu mau nggatekke ula sing uga katon nggatekke samubarang. ”Apa sing disawang ula?” pitakone nang njero atine. Pemburu mau ngetutke panyawange ula.
Ana kodhok. Ketoke ula mau arep mangsa kodhok. ”Aku ngerti, ula mau nginceng kodhok. Bodone jan ra ketulungan! Ulane nginceng kodhok, dadi ra ngerti yen dheweke diinceng manuk.”
.jpg)
Pemburu mau genti nggatekke si kodhok lan weruh yen kodhok mau lagi nggatekke samubarang. ”Apa sing disawang kodhok?” Pemburu mau ngetutke panyawange si kodhok.
Ana cacing. Si kodhok arep nyekel lan mangsa si cacing.”Ngerti aku. Kodhok nginceng cacing. Bodho banget. Sawektu nginceng cacing, kodhok ora prayoga yen dheweke diinceng ula.”
“Kodhok kang nginceng cacing, ora ngerti yen lagi diinceng ula. Ula sing nginceng kodhok ora ngerti yen lagi diinceng manuk wulung. Manuk wulung sing nginceng ula ora ngerti yen dheweke lagi takinceng. Aku sing lagi nginceng manuk wulung ora ngerti yen ......”
Pemburu kuwi mau meneng, banjur krasa wedi, kaya ana sing lagi nginceng dheweke. Pemburu mau mudun saka wit banjur mlayu lintang pukang nuju omahe dhewe.
Kasadur dening: Didik Suryo
Saka Crita Rakyat Jepang
Sumber: Fujita, Hiroko lan Stalling, Fran, (1937/2008). Folktales from the Japanese Country side, Westport, Connecticut • London: World Folklore Series kaca 80
0 comments:
Post a Comment